Τοποθέτηση
από το τραπέζι
εργασίας με θέμα «Δομές Κοινωνικές
Αλληλεγγύης & κοινωνικός αποκλεισμός»
30
& 31 Μάη 2015
Το αυτοδιαχειριζόμενο
ωδείο είναι ένα κοινωνικό εγχείρημα
που δημιουργήθηκε το 2012 και στεγάζεται
στο πάρκο ασυρμάτου. Σκοπός είναι η
διάδοση της μουσικής (κυρίως) γνώσης σε
ανθρώπους που δεν μπορούν να αρχίσουν
ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα
ωδεία. Όσοι θέλουν να προσφέρουν δηλώνουν
διαθεσιμότητα, και πόσο χρόνο μπορούν
να αφιερώσουν, και από εκεί επιλέγονται
οι μαθητές. Ο διδάσκων έχει την ελευθερία
στο να επιλέξει πως θα κάνει το μάθημά
του, και τελικά σε ποιους. Στην πράξη
ίσως ποτέ δεν υπήρξε περίπτωση να
υπάρχουν παραπάνω μαθητές ώστε να
υπερκαλύπτουν τις ώρες που μπορεί να
διαθέσει κάποιος, αλλά στη θεωρία σε
μια τέτοια περίπτωση ο διδάσκων κάνει
μια επιλογή που το ωδείο του συστήνει
να γίνει βάση του ποιος φαίνεται να έχει
μεγαλύτερη ανάγκη ή απομακρύνονται με
ευγενικό τρόπο αυτοί που έχουν έρθει
μόνο για το τσάμπα μάθημα.
Τα μαθήματα μουσικής
σε ανθρώπους αποκλεισμένους από αυτά
λόγο οικονομικών δυσχερειών είναι ένα
σημαντικό κομμάτι της λειτουργίας όπως
είναι και η προσπάθεια να μην υπάρχουν
παθητικοί αποδέκτες (και κάποιες φορές
και διδάσκοντες) αλλά να ενδιαφερθεί
και να συμβάλει ο καθένας με τον τρόπο
του. Είναι σημαντικό να καταλάβουν όσοι
έρχονται ότι το ωδείο δεν λειτουργεί
σαν μια προσπάθεια φιλανθρωπίας από
αυτούς που "έχουν" προς αυτούς που
"δεν έχουν" αλλά προτάσσει ένα
διαφορετικό σύστημα αχρήματης συναλλαγής,
αυτοδιαχείρισης, ελευθερίας και γενικά
ενός διαφορετικού τρόπου ζωής από τον
καθιερωμένο.
Το πάρκο ασυρμάτου
βρίσκεται στο Μπραχάμι, και το ότι το
ωδείο στεγάζεται εκεί και όχι πχ στα
Εξάρχεια θεωρούμε ότι είναι αρκετά προς
το συμφέρον μας. Στο ευρύ κοινό τα
Εξάρχεια είναι σαν το "άνδρο" των
αναρχικών. Τα κοινωνικά εγχειρήματα
λοιπόν που δεν βρίσκονται στο κέντρο
της Αθήνας μπορούν να προσεγγίσουν ίσως
και αυτούς που αποφεύγουν το κέντρο.
Επιτυχία για εμάς είναι να έρθει ο
"αμόρφωτος" κοινωνικά άνθρωπος
στο πάρκο, να δει από κοντά τον κόσμο
που οραματιζόμαστε και να ζυμωθεί μέσα
στις διαδικασίες ούτως ώστε να
ευαισθητοποιηθεί και αυτός για έναν
αταξικό κόσμο, χωρίς κανόνες και σύνορα
γιατί δεν θα τα έχουμε ανάγκη όπου η
άποψη, ο τρόπος ζωής και η προέλευση του
καθενός δεν θα είναι παράγοντες έχθρας.
Το εγχείρημα δεν
είναι επιτυχημένο και έχει τα ίδια
προβλήματα που μάλλον έχουν πολλά
αντίστοιχα, δηλαδή δεν υπάρχει η
απαιτούμενη συμμετοχή και τελικά είναι
μια μικρή ομάδα ανθρώπων οι οποίοι
τρέχουν τα πάντα. Αυτό ίσως να οφείλεται
στο ότι η λογική της ανάθεσης είναι
βαθιά ριζωμένη μέσα μας, και μας αρέσει
να επαναπαυόμαστε στο ότι κάποιος άλλος
κανονίζει για μας. Το ωδείο είναι αντίθετο
με τέτοιες λογικές και προσπαθούμε να
τις αλλάξουμε, κάτι το οποίο χρειάζεται
συνεχή δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση,
συνεχή προσπάθεια από το να ξεκολλήσει
ο αποδέκτης από την παθητική του κατάσταση
και να δει τα πλεονεκτήματα αυτού που
προτάσσουμε.
Ένδειξη της μη
επιτυχίας τέτοιων εγχειρημάτων είναι
ότι αυτοί που τελικά αποδέχονται τις
προσφορές δεν είναι κάποιοι που μάλλον
πιο πολύ έχουν ανάγκη, παρά επαναπαυόμαστε
σε μια λογική εσωτερικής κατανάλωσης,
εγχειρήματα δηλαδή "από αναρχικούς
για αναρχικούς". Παραδείγματος χάρη
πολλές κοινωνικές κουζίνες δεν είναι
γεμάτες άστεγους. Περνώντας στο θέμα
του κοινωνικού αποκλεισμού αποφασίσαμε
ότι πιο εποικοδομητικό θα είναι να
κάνουμε μια κριτική πάνω στο κίνημα.
Υπάρχει μια αντίληψη όχι να κινητοποιούμε
τον κόσμο, αλλά να περιμένουμε ο κόσμος
να δει από μόνος του αυτό που θεωρούμε
εμείς σωστό. Επιπλέον κοινωνικές ομάδες
ανθρώπων άσχετες με το κίνημα, ή και σε
ένα βαθμό αντίθετες αποκλείονται
αυτόματα από τέτοια εγχειρήματα και
δεν υπολογίζουμε ότι οι κοινωνικές
συνθήκες της καθημερινότητας φτιάξανε
την άποψη αυτή στον εκάστοτε άνθρωπο.
Σαν να μην δεχόμαστε δηλαδή ότι υπάρχει
μια προπαγάνδα εναντίον του κοινωνικού
αγώνα και οι περισσότεροι άνθρωποι
πέφτουνε θύματα αυτής. Πιστεύουμε ότι
όχι μόνο πρέπει να το αποδεχτούμε αλλά
και ότι αφού στόχος μας είναι η κοινωνική
αλλαγή, να προσπαθούμε καθημερινά να
αλλάξουμε αυτούς τους ανθρώπους,
δείχνοντάς τους τη "δουλειά" μας
και προσκαλώντας τους μέσα στο εγχείρημα,
πάντα με το στόχο να ζυμωθούν και να
καταλάβουν μόνοι τους που είναι το
λάθος. Στην πραγματικότητα αυτοί οι
άνθρωποι πρέπει να αναγνωριστούν ως
θύματα της κουλτούρας τους, όπως ήμασταν
όλοι κάποτε, αλλιώς δεν διαφέρουμε από
κάποιον που βλέπει ένα κλέφτη π.χ. ως
εγκληματία χωρίς να λάβει υπόψη του το
περιβάλλον που τους διαμόρφωσε και την
φτώχεια που τους ώθησε σε αυτή την πράξη.
Αν δεν κάνουμε την εξάλειψη του κοινωνικού
αποκλεισμού πράξη προς όλους, τότε που
διαφέρουμε από αυτούς που τον προωθούν
ως μέρος της ιδεολογίας τους;
Τελειώνοντας,
καταλαβαίνουμε ότι για να θεωρηθεί το
εγχείρημα μας επιτυχημένο θα πρέπει να
ζήσουμε πρώτα την κοινωνική αλλαγή που
αποζητάμε. Σίγουρα αν όλοι όσοι αποδέχονταν
αυτά που προσφέρει το ωδείο, και το κάθε
κοινωνικό εγχείρημα, ήταν μέρος και του
κινήματος για μια αταξική και ελεύθερη
κοινωνία ο κόσμος θα ήταν λίγο διαφορετικός.
Γι αυτό συνεχίζουμε τον αγώνα μας
προσπαθώντας όσο καλύτερα μπορούμε να
προτάσσουμε τα πιστεύω μας και να
μαχόμαστε διαρκώς για αυτό που ζητάμε.
Αυτοδιαχειριζόμενο
Ωδείο
